កម្ម ប្រែ​ថា អំពើ (បាន​ដល់​អគ្គ​ចេតនា)
វិជ្ជា ប្រែ​ថា ចំណេះ​ដឹង​ (បាន​ដល់​សម្មាទិដ្ឋិ និង​សម្មា​សង្កប្បៈ)
ធម្ម​ ប្រែថា សភាវៈ​ទ្រទ្រង់​​សត្វ​លោក​ បរិយត្តិ​ ច្បាប់
សីល ប្រែថា ការ​ប្រព្រឹត្ត​ល្អ​ដោយ​កាយ​ វាចាចិត្ត​
មេត្តា​កាយ​កម្ម មេត្តា​វចីកម្ម មេត្តាមនោកម្ម​ គឺ​តាំង​កាយ​កម្ម​ វចីកម្ម​ មនោកម្ម ប្រកប​ដោយ​មេត្តា​ធម៌
លាភ គឺ​ចែក​លាភ​ដែល​ខ្លួន​បាន​មក​ហើយ​ដោយ​ធម៌ ឲ្យ​ដល់​គ្នា​​នឹង​គ្នា​
សីល គឺ​រក្សា​សីល​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ​ស្មើ​គ្នា​មិន​ធ្វើ​ខ្លួន​ឲ្យ​ជា​ទី​រង្កៀស​នៃ​អ្នក​ដទៃ
ទិដ្ឋិការ​យល់​ឃើញ​ត្រូវ
សីល ពហុសច្ចៈ កល្យាណ​មិត្ត​តា
សោវចស្សតា កឹករណី យេសុ ទុក្ខតា
ធម្មកាមតា វីរិយៈ សន្ដោសៈ
សតិ និង​បញ្ញា
អសជ្ឈាយ មលា មន្តា ប្រែ​ថា មន្ត​មាន​ការ​មិន​ស្វា​ធ្យាយ​ជា​មន្ទិល​
អនុដ្ឋាន មលា ឃរា ប្រែថា ផ្ទះ​មាន​ការ​មិន​រៀប​ចំ​ជា​ម្ទិល​
មលំ វណ្ណស្ស កោសជ្ជំ ប្រែថា សេចក្ដី​ខ្ជិល​ច្រអូស ជា​មន្ទិល​នៃ​ពណ៌​សម្បុរ
បមាទោ រក្ខតោ មលំ ប្រែថា សេចក្ដី​ប្រមាទ​ជា​មន្ទិល​
មាតា​បេតិភរណៈ ការ​ចិញ្ចឹម​មាតា​បិតា កុលេជេដ្ឋាបចាយនៈ ការ​ប្រព្រឹត្ត​លំអុត​លំឱន​ត្រកូល​រៀម​ច្បង
សណ្ហ​វាចា សម្ដី​ផ្អែម​ល្ហែម បេសុណេយ្យ​ប្បហានៈ ការ​លះ​បង់​នូវ​សម្ដី​ស៊ក​សៀត
មច្ឆេរវិនយេ យុត្តំ កម្ចាត់​បង់​នូវ​សេចក្ដី​កំណាញ់ សច្ចវាចា ពាក្យ​សត្យ ឬ​សំដី​ពិត
កោធាភិភវនៈ ការ​គ្រប​សង្កត់​សេចក្ដី​ក្រោធ
និត្ថិ វិជ្ជា​សមំ ធនំ ប្រែថាៈ មាន​ទ្រព្យ​មិន​ស្មើ​នឹង​​មាន​វិជ្ជា​
នត្ថិ ព្យាធិសមារយោ ប្រែថាៈ សត្រូវ​អ្វី​មិន​ស្មើ​នឹង​ព្យាធិ
នត្ថិ អត្ថសមំ បេមំ ប្រែថាៈ ស្រលាញ់​អ្វី​​ស្មើ​នឹង​ខ្លួន​មិន​មាន
នត្ថិ កម្មសមំ ពលំ ប្រែ​ថាៈ កម្លាំង​អ្វី​មិន​ស្មើ​នឹង​កម្លាំង​កម្ម​មិន​មាន​
នដ្ឋំ គវេសន្ដិ ប្រែថាៈ មិន​ស្វែងរក​របស់​ដែល​បាត់​ទៅ​
ជិណ្ណំ ន បដិសង្ខារោន្តិ ប្រែថាៈ មិន​ជួស​ជុល​របស់​ដែល​ចាស់​គ្រាំគ្រ
អប រិមត្ត បាន​ភោជនា ហោន្តិ ប្រែថាៈ មាន​ការ​ផឹក និង​ការ​បរិភោគ​មិន​ដឹង​ប្រមាណ
ទុស្សីលំ ឥត្ថិ វា បុរិសំ វា អធិបច្ចេឋបេន្តិ ប្រែថាៈ តាំង​ស្ត្រី​ ឬ​បុរស​ទ្រុស្ដ​សីល​ឲ្យ​ជា​អធិបតី
បុរត្ថិមទិស ប្រែថាៈ ទិសបូព៌ និង​ទក្ខិណទិស ប្រែថាៈ ទិស​ខាង​ត្បូង​
បច្ចឹមទឹស ប្រែថាៈ ទិស​ខាង​លិច
ឧត្តរ​ទិស ប្រែថាៈ ទិស​ខាង​ជើង
ហេដ្ឋិមទិស ប្រែថាៈ ទិស​ខាង​ក្រោម ឧត្តម​ទិស ប្រែ​ថាៈ ទិស​ខាង​លើ​
អរោគ្យ មរមា លាភា ប្រែថាៈ ការ​មិន​មាន​រោគ​ជា​លាភ​យ៉ាង​ប្រសើរ
សន្តុដ្ឋី បរមំ ធនំ ប្រែថាៈ សេចក្ដី​សន្ដោស​តាម​មាន​តាម​បាន​ជា​ទ្រព្យ​ដ៏​ប្រសើរ
វិស្សាស បរមា ញាតី ប្រែថាៈ សេចក្ដី​សិ្នទ្ធ​ស្នាល​នឹង​គ្នា​ជា​ញាតិ​ដ៏​ប្រសើរ​
និញ្វនំ បរមំ សុខំ ប្រែថាៈ ព្រះ​និញ្វន​ជា​បរម​សុខ
សុខជាទីប្រាថ្នា ជា​ទី​ត្រេកអរ ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​ រក​បាន​ដោយ​ក្រ​ក្នុង​​លោក​
សុខ​ជា​ទីប្រាថ្នា ជា​ទី​ត្រេកអរ ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​ រក​បាន​ដោយ​ក្រ​ក្នុង​លោក(វគ្គទី១)
អាយុ ពណ៌​សម្បុរ ជាទីប្រាថ្នា ជា​ទី​ត្រេក​អរ ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​ រក​បាន​ដោយ​ក្រ​ក្នុង​លោក(វគ្គទី២)
ស្ថាន​សួគ៌ ជា​ទី​ប្រាថ្នា ជា​ទី​ត្រេក​អរ ជា​ទី​គាប់​ចិត្ត​ រក​បាន​ដោយ​ក្រ​ក្នុង​លោក
ឧតុ សមុដ្ឋានា អាពាធា ប្រែ​ថាៈ ជំងឺ​កើត​ពីរដូវ​ប្រែប្រួល​
អាហារ​ សមុដ្ឋានា អាពាធា ប្រែ​ថា ជំងឺ​កើត​​ពី​ចំណី​អាហារ​
ចិត្ត សមុដ្ឋានា អាពាធា ប្រែថាៈ ជំងឺ​កើត​អំពី​ចិត្ត​
កម្ម សមុដ្ឋានា អាពាធា ប្រែថាៈ ជំងឺ​កើត​អំពី​កម្ម​
ហីនំ ធម្មំ នសេវេយ្យ ប្រែថាៈ បុគ្គល​មិន​គួរ​សេព​គប់​នូវ​​ធម៌​ថោក​​ទាប​
បមាទេន នសំវាសេ ប្រែថាៈ មិន​គួរ​រស់​នៅ​ដោយ​សេចក្ដី​ប្រមាទ
មិច្ឆាទិដ្ឋិ នសេវេយ្យ ប្រែថាៈ មិន​គួរ​សព​គប់​​នូវ​ការ​យល់​ខុស​
ន​ សិយា លោក​​វឌ្ឍនោ ប្រែ​ថាៈ មិន​គួរ​ជា​អ្នក​នៅ​ចង្អៀត​​លោក​ឡើយ​
មាតា បិតា លោកេពន្ធនំ ប្រែ​ថាៈ មាតា បិតា ជា​ចំណង​ក្នុង​លោក​
ភរិយា ញាតិ មិត្ត​លោកេ ពន្ធនំ ប្រែថាៈ ភរិយា ញាតិ និង​មិត្ត​ជា​ចំណង​ក្នុង​លោក​
ធនំ លោកេពន្ធនំ ប្រែ​ថាៈ ទ្រព្យ​ជា​ចំណង​ក្នុង​លោក​ លាភសក្ការ​ លោកេ ពន្ធនំ ប្រែ​ថាៈ លាភ សក្ការ ជា​ចំណង​ក្នុង​លោក​
ឥស្សរិយយស​បញ្ចកាម​គុណ បុត្តំ លោកេពន្ធនំ ប្រែថាៈ ឥស្សរិយ​យស​ កាម​គុណ​៥ និង​បុត្រ​ជា​ចំណង​​ក្នុង​លោក​​
សីលតេជៈ ប្រែថាៈ តេជៈ គឺ​សីល
គុណតេជៈ ប្រែថាៈ តេជៈ គឺ​សេចក្ដី​ល្អ
ធម្មតេជៈ ប្រែថាៈ តេជៈ គឺ​ធម៌
បុញ្ញតេជៈ ប្រែថាៈ តេជៈ គឺ​បុណ្យ​ បញ្ញាតេជៈ ប្រែថាៈ តេជៈ គឺ​ប្រាជ្ញា